ORKAAN EARL

Zaterdagmiddag kwamen we dus thuis van onze reis door Amerika. Nadat de grootste rotzooi aan de kant was, zijn we met Bowie gaan wandelen. Onderweg, kwamen we een bekende tegen, die vertelde dat zij alles al aan kant had....Oh...vertel, is het echt serieus dan? Ja dus.
Orkaan Earl was onderweg en zou zondag of maandagmorgen vroeg op z´n hoogtepunt zijn.
Chips, wij hadden stiekem gehoopt dat het bij een tropische storm bleef, en de meeste rotzooi wel buiten kon blijven staan. Niet dus. Okay, omgedraaid en de handen uit de mouwen gaan steken.
Dat bedoel ik dus met: in 1 klap je vakantiegevoel kwijt.
Thuis, meteen Stormpulse aangezet op de computer, zodat je het verloop van de orkaan kunt volgen.
Even later, werd John ook gebeld door zijn coordinator, die hem bijkletste over de situatie. Buiten alles, maar dan ook alles, opgeruimd. We hadden al eens gezien of gehoord dat ze bij de hotels, de plastic tuinspullen in de zwembaden laten zakken. Nou, dat trucje hebben wij ook maar toegepast, en werkte prima.

Verder moet je natuurlijk zorgen voor noodvoorraden, waar ik overigens al mee begonnen was, voor onze vakantie. Toch even checken. Gelukkig drukken ze nu, in het hurricane-seizoen, in de krant dergelijke lijsten af als hulpmiddel, handig dus. Je moet hierbij denken aan voldoende drinkwater, voedsel in blik, kaarsen, batterijen, brandstof voor de generator (die wij godzijdank hebben!) hondevoer, radio op batterijen, contant geld enzenz.
Oftewel je GBV (gezond boeren verstand) gebruiken.
We zijn die middag onze auto´s af gaan tanken en de jerrycans gaan vullen bij het tankstation, waar het een stuk drukker was dan normaal. Ook geld uit de muur gaan trekken met het oog op stroomuitval (wat ook ging gebeuren). Verder zijn we vluchtkoffertjes in gaan pakken met het hoogstnoodzakelijke daarin, en belangrijke documenten.
Destijds in NL, tijdens de KIT cursus was ons verteld dat wij gebruik konden maken van een hurricaneproof hotel, hier in Pelican. Mooi niet dus. Voor onze club is niets geregeld, maar de gezinnen van de Kmar b.v., kunnen hier wel naartoe. Beetje vreemd, dat onderscheid.
Hoewel ik niet zou weten wat ik zou doen. Je hond mag al niet mee en moet je thuis b.v. in de badkamer opsluiten. Nou, dat weet ik nog zo net niet.

Ondertussen hoor je op de lokale radio dat op maandag alles op slot gaat, dus geen scholen, banken, winkels enz.
Zondag contact gehad met een collega, die echt met hun klus pal aan zee wonen, en overlegd of het wel verstandig was om daar te blijven zitten. Ze waren al door iemand gewaarschuwd dat ze sowieso bij orkaan 2 wegmoesten. (Het werd uiteindelijk een orkaan kracht 3!). We hebben ze aangeboden om bij ons in huis te komen. Later belden ze ons op om van dit aanbod gebruik te maken. Dus zij kwamen in de loop van de dag met al hun spullen onze kant uit.
Langzamerhand werd het tijd om al de shutters voor de ramen te gaan doen. Gelukkig hebben we bij dit huis fatsoenlijke shutters, die je alleen maar dicht hoeft te schuiven en te vergrendelen. Bij het vorige huis kwamen ze met orkaan Omar, plywood voor de ramen spijkeren...
´s Avonds gezellig met z´n vieren gegeten, met de luiken dicht en de hele avond strippoker gespeeld, nee geintje!
2 honden in huis en die vonden het allang leutig.

Niet echt lekker geslapen van zondag op maandag, want het ging best tekeer en maandagmorgen omstreeks 8 a 9 uur was Earl op z´n hoogtepunt. Mijn God, wat bulderde de wind rond het huis. Op enig moment, door een opening van de shutters gekeken. Normaal ben je gewend aan blauwe luchten en turquoise zee, maar wat je dan ziet, is ene grijze massa. De zee was vreselijk ruw. Overal liggen afgerukte takken, bladeren, boomstammen en dakbedekking.
Even later ging de stroom eraf en dat zou dagen gaan duren. Normaal hebben wij bijna nooit last van stroomuitval, in tegenstelling tot andere delen van het eiland, maar nu waren wij een keer goed aan de beurt en een van de laatste die er weer op gingen. Ook had de overheid, zondag een uitgaansverbod (curfew) afgekondigd, en dat duurde tot maandagmiddag.
Tot overmaat van ramp, kregen we de generator met geen mogelijkheid aan de gang. Na veel gepruts is dit uiteindelijk wel gelukt, halleluja! Je wilt niet weten hoe heet het in huis wordt met de boel potdicht, met 4 man en 2 grote honden en toch een temperatuur tegen de 30 graadjes. Dan ben je zoooooo blij met een waaiertje, om van de koelkast/vriezer maar niet te spreken.
Behalve geen stroom zat ik woensdag ook een hele dag zonder water. Heel fijn...maar dan hebben wij in ieder geval het zwembad nog.

Dinsdag was John gelukkig nog vrij om mee te gaan puinruimen rond het huis.
Het ergste was de auto. Er stond weer een laag water in. Als je hem na een dag opentrekt stinkt hij als een beerput, bah! Dus dat had prio numero uno: de auto weer droog zien te krijgen. Gelukkig bleef het droog buiten en is het weer gelukt, mede dankzij de airco. Later, een bos luchtverfrissers gekocht en spul om de bekleding weer schoon en fris te krijgen.
Een les hebben we geleerd, wij hoeven NOOIT een auto meer met een open dak. Dit is nu al de tweede auto waar we gedonder mee hebben. Het is n.b. nog een fabrieksdak ook. Echt nooit meer.

Afijn, zo’n orkaan, je bent er weer een aantal dagen mee van de straat, zal ik maar zeggen. En voordat de “mannetjes” weer eens langs zijn geweest voor de klusjes aan je huis.....Toch niet onbelangrijk als je een lekkage in je dak hebt....maar dat duurt en duurt dan weer dagen.
Want eens een afspraak maken, dat komt nog niet bij ze op. Ja, Caribische afspraken: waarom vandaag als het ook overmorgen kan?
Ook zoiets: gek wordt je erna van de muskieten! Normaal al geen pretje, maar dan komen ze echt in grote getalen, en ze lijken wel extra agressief! Al Qaida muggen, noemen wij ze.
Wij zijn, normaal gesproken van het buiten zitten en het moet echt gek zijn, willen wij naar binnen gaan, maar nu, hebben we een aantal avonden ons heil binnen, bij de airco gezocht, vanwege die kwelgeesten.

Stormpulse blijft momenteel, in huize vd Linden-Wielard, de meest bekeken pagina op internet. En inmiddels hebben we: Fiona, Gaston, H.?.Igor, Julia alweer (godzijdank) op grote afstand voorbij zien trekken. Net zag ik dat potential storm nr.1 alweer op de loer ligt. Het is echt niet normaal, dit seizoen, en we zijn er nog niet, zucht.
Het lijkt wel of ze achterelkaar door met een katapult worden afgeschoten vanaf de westkust van Afrika: Kaapverdische eilanden, want daar begint die ellende altijd.
En ook al trekken ze op grote afstand voorbij, je krijgt er altijd een staart van mee. In de vorm van harde wind, regen en extreem hoge golven. “Ons”strandje, hier in Pelican, is bijna compleet weggespoeld. Het is wel een spectaculair gezicht, die hoge golven, we gaan dan natuurlijk wel kijken!
Maar, we zullen weer opgelucht ademhalen als het straks weer november is en het is verder rustig gebleven! Duim maar een beetje voor ons eilandje.

Wil je mij via korte, dagelijkse updates volgen? Check me out on Twitter: mo65rd. Op mijn pagina vind je ook tweets van Stormpulse.
Hoop je daar ook te ontmoeten!

Oh ja, Bowie heeft verkering. We hebben onverwacht een loge gekregen: Bella, zie foto’s.