RONDREIS VS

VS:
Vreselijk aardige mensen, prachtige landschappen, alles convenient, maar vreselijk beroerd eten.

Vanaf Sint Maarten, ’s-ochtends vroeg naar Miami gevlogen en hier overgestapt naar LA.
Maar hoe krap kun je zitten in zo’n groot vliegtuig, zeg. En wat een lousy service aan boord van AA (American Airlines). Dan besef je hoe goed je wordt verzorgd aan boord van onze nationale trots: KLM.
Afijn, op Miami moest weer vanalles ingevuld worden, bij binnenkomst van de States. Maar een dame aldaar, achter een balie, was zo vriendelijk om ook een formulier voor ons in te vullen ( “come on, come on, let me help you guys”).En vervolgens de tip te geven in welke rij, bij de immigration, we moesten gaan staan. En verdomd, we waren zo aan de beurt.

’s-Avonds vroeg aangekomen in LA, een nachtje geslapen bij het vliegveld, en de volgende morgen zijn we onze huurauto gaan halen, met een shuttleservice van het hotel, hoe convenient!
Let op, dit woord ga je vaker tegenkomen, want de Amerikanen zijn errrug van de convenience, hebben wij gemerkt.
De auto: aangezien wij “nogal van de auto’s” zijn, hadden we vantevoren op internet een leuk modelletje uitgezocht, dachten wij...althans een Dodge Charger leek ons wel vet cool.
Jammer dan, dat vonden er meer, die was ff op. Maar, als schrale troost, mochten we een auto bij de hogere klasse uitzoeken, die buiten stonden.
Wij kijken, kijken en keuren, en onze keuze viel op een “Amerikaanse slee”. Als je dan toch gaat toeren door de States, nietwaar?
Nou ben ik niet van de kleine koffers, zeg maar gerust: belacheloos groot, en dan nog twee stuks handbagage, handtas (ook loeizwaar) en boodschapjes. Maar er kwam geen eind aan de kofferbak van deze Mercury Grand Marquis! Aan die van de motorkap trouwens ook niet: 4.6 V8, oftewel: lust wel een slokkie (kofferbak en motorkap waren ongeveer even lang). Dus geen spullen in het zicht in de auto zelf, helemaal top! Was waarschijnlijk in de Dodge niet gaan lukken.
Zo’n pratende “wegwijsmiep” in het Nederlands, (hoe convenient) geiinstaleerd op het dashbord, en de reis kon beginnen. Na wat rondjes rond het autoverhuurbedrijf te hebben gereden, en Miep natuurlijk de schuld te hebben gegeven, maar weer eens aan de kant gaan staan. Miep bleek op voetganger te staan, niet zo handig, en na wat gepruts kon de reis dan eindelijk beginnen.
Via Highway 1, langs de kust omhoog, naar San Francisco. Mooi, mooi, mooi.
In Santa Barbara een lunchstop gehouden en ’s-avonds neergestreken in Morro Bay en onze eerste zeehonden of -leeuwen gezien. Ze stinken allebei even hard, denk ik.
De volgende dag, na een complimentary breakfast, van 1 laffe muffin en slootwaterkoffie, verdergereden. Op de weg naar San Francisco een stop gemaakt bij Hearst Castle. Een “over de top” kasteel, op een heuveltop van de puisant rijke krantemagnaat Mr. Hearst. De eerstvolgende rondleiding was pas om 15.00 uur, dat vonden we niet zo handig. Dus maar besloten om na het kijken van een film over de bouw van het kasteel, onze reis voort te zetten.
Maar niet nadat we hadden geluncht in dit spektakel. We hadden de keuze uit: vette lunch of baggervette lunch, en dat alles in het formaat XXL, pffffff, uitbuiken in de auto dus. Maar daar was plaats zat, want hij had geen voorstoelen, maar een complete bank voorin. Maar dat terzijde.

San Fris
Want dat was het in San Francisco. Heel fris, om niet te zeggen: gewoon koud. Graadje of 15, 16 en als je geluk had 18. Dus, eerst maar eens op zoek naar de LEVIS store voor lange broeken. Belacheloos goedkoop in de States, dus meteen maar een paar gekocht.
We zijn begonnen met de 49 miles scenic drive door de stad. Krijg je meteen een goed beeld van San Francisco en de bezienswaardigheden. Met onze slee natuurlijk de bochtjes van het beroemde straatje: Lombard Street gereden. Verder braaf alle toeristische attracties van San Fransisco gedaan. Gelukkig had San Fransisco een Italiaanse wijk, dus met het eten kwam het hier wel helemaal goed!
Vanuit SF naar Yosemite Park gereden.
Wat nog leuk was onderweg, op een gegeven moment hadden we de highway verlaten bij een plaatsje, om even wat inkopen te doen in een supermarkt en een bakkie te doen. Dit was in Ripon. Het was ons al opgevallen dat er nogal wat afbeeldingen van windmolens in het dorpje stonden. Tijdens het koffiedrinken werden we aangesproken door een groep jongeren. Of wij Dutch waren? Nou bleek dat er heel veel dorpelingen uit NL kwamen. Althans m.n. uit de jaren 50 geimigreerd naar de States. De jongen die ons aansprak had een opa en oma uit NL en had zelf in Zwolle gestudeerd en een meisje aan tafel had een oom en tante uit NL.

Yosemite vonden wij waanzinnig mooi en zoals ik al zei,ook hier weer alles heel convenient. Je hoeft, als je niet wilt, je auto niet uit te komen. Er rijden trouwens ook shuttles door het park.
De laatste dag zijn we via de Tioga Pass het park uitgereden: prachtig, wat een natuur.

Het volgende, wat op het programma stond, was Las Vegas, via Death Valley. Zo koud als het in SF was, zo gloeiend heet was het hier. Onderweg kregen we een bord te zien waarop stond dat je de airco beter uit kon zetten omdat de weg ging klimmen, en dat zou een te zware belasting voor de auto kunnen zijn. Wij maar niet al te eigenwijs, pfffff.
Heel mooi was Zabriskie point. Dit was vroeger een borax mijn, maar de vormen en kleurschakeringen in het landschap waren adembenemend mooi.

Las Vegas

Tja, hier is al zat over gezegd en geschreven natuurlijk. En het klopt, het is helemaal over de top, De Efteling in het groot, een groot circus, wat je wilt. Maar wel heel leuk om gezien te hebben (voor een paar daagjes; is lang zat). Het lukte ons niet meer, om onderweg via Expedia, een “over de top”hotel te boeken aan de Strip. Alles vol. De keuze viel op het Hilton. Volgens mij het enige hotel aan de Strip zonder casino, maar achteraf beviel dit uitstekend.
We hebben ze allemaal “gedaan”: Wynn, Encore, Paris, Bellagio, NewYork NewYork, Venetian, Luxor enzenzenz, tot we versleten waren van het lopen.
Ook een paar keer gedaan, op aanraden van de Trotter gids, een (alweer) over de top buffetontbijt. Tjongejonge, niets, maar dan ook niets is te gek. De keuze is reuze, en veel, heel veel, en groot, heel groot!
Ook nog de trouwkapellen bekeken, lekker kitsch, zoals je verwacht in Vegas. Maar wel heel klein. De limosines die buiten stonden, waren bijna groter dan de kerkjes zelf.

De volgende highlight was de Hooverdam, vandaar hebben we een stuk Route 66 gereden, en toen door naar Flagstaff, om hiervandaan de Grand Canyon te doen.
Wat opvalt, als je onderweg bent, is de manier waarop de Amerikanen zich verplaatsen als ze gaan camperen. Alles is groot, groter, grootst. Ik heb van mijn leven nog niet zulke grote campers (RV’s), aanhangers, auto’s, boten gezien! En wat ze niet meeslepen op de trekhaak achter de camper! Jeep Cherokee, Mercedes CLK, Harley Davidson’s. Ze zijn niet van het kramperen, zoals wij in Europa, nee, ze zijn duidelijk van het gemak, convenience dus. En, ze hebben nog maar gelijk.
Route 66 vonden wij een beetje tegenvallen, dus op een gegeven moment weer de snelweg opgegaan.

Grand Canyon

WAUW! En ik geloof dat ik mijn hand voor mijn mond sloeg. Dat was zo’n beetje mijn eerste reactie bij het zien van de Grand Canyon. Overweldigend. Ik geloof niet dat ik ooit zoveel foto’s heb genomen. En dan die verschillende kleuren iedere keer. We zijn gebleven tot de zonsondergang. Daar werden we even stil van...
Wat we ook hebben gedaan is fietsen gehuurd. In San Fransisco waren we dat al van plan, maar ging onze zin over toen het zo koud bleek. We kunnen nog VAAK zat fietsen in NL met een hoop kou, toch? Maar in de Grand Canyon kon je ook fietsen huren en aangezien het weer hier heerlijk warm was, hebben we het meteen gedaan. Aanrader! Was zo gaaf om langs de canyon te fietsen, heel relaxed.
En wat ons ook hier weer opviel was dat je met je auto bijna tot aan de rand van de canyon kunt rijden, heel convenient weer.

Hoeveel moois kun je zien in een vakantie? Weer zoiets: Monument Valley.
Het zijn allemaal flinke afstanden, maar het rijden in Amerika is zo relaxed, je krijgt er niets van. Ondertussen waren we al van Californie, naar Arizona en Utah gereden. Ik heb eerlijk gezegd tijdens deze vakantie pas een goed beeld van de Amerikaanse staten gekregen.
Maar Monument Valley dus. Het wordt afgezaagd, maar ook dit was prachtig. We misten alleen onze SUV, want de weg erdoorheen was een drama. We sliepen in Bluff, zo leuk! We waanden ons echt in het “Wilde Westen”.

LA

Met LA en omgeving, sloten we onze fantastische rondreis af. We verbleven in Long Beach en dat was een prima uitvalsbasis.
De eerste dag naar Beverly Hills met Rodeo Drive, en huisjes gapen van filmsterren. Toen door naar Hollywood met de Walk of Fame. “Oh, is dit alles?” was onze reactie. Het is natuurlijk ook maar een trottoir met tegels.
Dinsdag de hele dag doorgebracht in de Universal Studio’s, zo leuk!!!
Tip, voor als je nog eens mocht gaan: neem de: Front of Line toegangspas! In het kader van: het kost wat, maar dan heb je ook wat. Je loopt toch al leeg op zo’n dag, dan kunnen die paar tientjes er ook wel bij, maar een gemak dat je daarvan hebt, scheelt je uren wachten.
Overal mag je de rij voorbij steken, soms kom je in aparte wachtruimtes tot de show begint, en je krijgt de beste plaatsen, top! Ik vond het m.n. erg grappig om door Wisteria Lane te rijden, van The Desparate Housewifes.
De shows zijn erg spectaculair, maar dat kun je natuurlijk ook wel aan de Amerikanen overlaten.
Alleen het eten...zucht. Wat was dat smerig(!) in dit park, bah! We hebben nergens zo beroerd gegeten als in Universal Studio’s. Wat ons betreft alleen maar te gebruiken om varkens te voeren.
De volgende dag, bij “ons” in Long Beach, naar het sea aquarium geweest. Ik heb hier dingen gezien die ik nog nooit van mijn leven had gezien, prachtig! Zoals zeedraakjes, zo leuk om te zien. ’s-Middags onszelf getrakteerd op een middag strand, dit was zo lang geleden. Heerlijk.
Donderdag naar Venice en Marina del Rey. Venice heeft maar een leuk gedeelte en dat is de wijk met de grachten, voor de rest is het een vieze, veel te toeristische bende met alleen maar vreetschuren en ontzettend veel verlopen figuren, die van alles van je moeten, wegwezen dus.
Wel even langs muscle beach gelopen, waar Arnold S. vroeger trainde.

Vrijdagavond laat vlogen we terug. Overdag naar Santa Monica geweest. Hele leuke plaats. Heel hip, mooie winkels, gezellig sfeertje, prima restaurants. Leuke afsluiter dus.

Maar toen....
Terug op ons eilandje, waar ons een dubbele STORMachtige begroeting wachtte.
Ten eerste, van ons bruine monster: Bowie natuurlijk, maar... ten tweede, de waarschuwingen die we van iedereen kregen over orkaan Earl!
Weg vakantiegevoel, we konden volop aan de bak, maar daarover later meer.