BOOTJE VAREN III

Vrijdag, 11 december: mijn lief is weer een jaartje ouder.
Ik heb ‘m getrakteerd op een tochtje met de Golden Eagle (http://www.sailingsxm.com/golden.htm), een catamaran die rond het eiland vaart.
Om 8.30 uur moesten we ons melden in Bobby’s Marina in Philipsburg. We zouden om 9.00 uur vertrekken. Je voelt ‘m al hangen: het was ruim half 10 toen we vertrokken, maar dat mag de pret niet drukken. Met 76 passagiers en 6 bemanningsleden koos de Golden Eagle IV het
ruime sop. We gingen het eiland rond tegen de klok in.

Net buiten Great Bay, bij Point Blanche, kwamen we op de oceaan. Het waaide behoorlijk, dus…vrij veel deining. In het begin was er nog niks aan het handje. We hadden immers Dramamine ingenomen tegen zeeziekte en genoten van het uitzicht. Dat ging een poosje goed, maar op enig moment begonnen onze evenwichtsorganen toch wel te protesteren. Toen er eenmaal een paar andere passagiers spontaan de vissen gingen voeren, gingen bij ons de remmen ook los….(en de sluizen open). Afijn, de ziekenboeg achterop werd goed genursed door de bemanning, die behulpzaam met plastic zakken, keukenpapier, water en ijsblokjes in de weer waren.

Bij Tintamare hadden we het ergste stuk gehad, en konden we naar het onbewoonde eilandje zwemmen om te genieten van een mooi uitzicht op Sint Maarten. De koelbox met drankjes werd ook aan land gebracht, dus dat was goed geregeld.

Na Tintamare voeren we, vanaf toen gelukkig met de wind mee, richting Creole Rock, waar we konden snorkelen. Daarna door naar Grand Case voor de lunch, bij Calmos Cafe. Daar konden we de innerlijke mens weer versterken en, weer helemaal boven Jan, zetten we koers verder rond het eiland. Daar hebben we nog een poosje alleen op de zeilen gevaren. Wat een rust als je dan even de motoren niet hoort.

Na het snorkelen werd ook het alcoholverbod opgeheven en vloeide er veeeeeeeeeeeeeeeeel rumpunch, cuba libre, etc. etc. Je moest moeite doen om een alcoholvrij drankje te scoren, zeg maar.

Daarna nog een stop bij Long Bay, La Samanna. Leuk visjes kijken terwijl je op je ‘noodle’ met een drankje in je hand rond de floating bar drijft. Heel vervelend allemaal. ;-) .

Toen werd het tijd om weer richting Great Bay te varen. De muziek werd lekker opgeschroefd met ‘klassiekers’. En de bemanning, nu met strikjes om, kwam langs met champagne. Ter afsluiting nog een vreugdedansje met z’n allen en het feest was compleet!

Bij het verlaten van de boot konden we tenminste 1 passagiere tellen, die letterlijk niet meer op haar benen kon staan, en dat was zeer zeker geen zeeziekte!!

’s Avonds nog ff een Italiaantje gepikt en omstreeks 10 uur waren we versleten en vielen we tevreden in slaap.

We zijn weer tot de conclusie gekomen dat we beslist geen zeebenen hebben, dat kotsen ECHT niet fijn is, maar dat we desondanks wel een leuke dag hebben gehad!
Een pluim voor de bemanning van de Golden Eagle!

AHOY!