PUERTO RICO

Nadat John weer terug was van zijn dienstreis uit Nederland konden we onze koffer gaan pakken voor ons weekje vakantie naar Puerto Rico.
Ik sleep altijd veel te veel mee in mijn koffer, maar dat dat nou een aardbeving moest veroorzaken toen ik hem neerzette?! J Terwijl onze koffer juist heel leeg was. Dit met opzet, want we gingen o.a. om te shoppen naar Puerto Rico. Dit eiland staat hier m.n. om bekend.
Nee serieus, we hebben woensdagavond 20 mei een aardbeving gehad, hier op Sint Maarten. Ik zat buiten op de porch te lezen en het begon te rommelen, onze Bowie begon te grommen en meteen begon alles te schudden, heel bizar! Het episch centrum lag ergens bij Montserrat in de oceaan. Het duurde alles bij elkaar maar zo’n 5 tot 10 seconden, maar het leek veel langer. Tijdens onze vakantie hoorden we van ook nog een aardbeving in Mexico en nog ergens in centraal Amerika.

We hebben Bowie naar zijn logeeradres gebracht en na een afmattende vlucht van zo’n half uur landden we even buiten San Juan. Met een taxi naar ons hotel gegaan, en wat meteen opvalt is het verkeer. Voor jullie niets bijzonders, maar voor mij, na 1 jaar file rijden op Sint Maarten een verademing, want: 8-baans snelwegen. Gelukkig hadden we een zuinige auto, want de benzine kostte wel 59,7 dollarcent ( = ongeveer 47 eurocent) per liter. Voor nog geen 20 euries het tankje vol dus.

Begonnen met een middagje samen in de hangmat, op het strand voor het hotel.
Even onthaasten…zzz zzz

’s-Zaterdags met de creditcards in de aanslag naar Plaza Las Americas gereden. Een shoppingmall met meer dan 300 winkels. Pfffffffffff heel vermoeiend.

De volgende dag hebben we een prachtige tocht gemaakt door het binnenland naar de Arecibo Observatory. Dit is de grootste radiotelescoop van de wereld. Heel indrukwekkend om te zien temidden van het groen. Het landschap is hier en daar adembenemend mooi en deed soms denken aan Cuba.

Op woensdag stond het regenwoud El Yunque op het programma. Nou, geregend heeft het! Met bakken kwam het uit de hemel. Maar ons geluk was, dat het op zijn Amerikaans is aangelegd. Als je niet wilt hoef je geen meter te lopen en kun je op je gemak met je auto door het regenwoud cruisen. Van ons voorgenomen plan om een mooie hike te maken kwam niet veel en we eindigden ’s-middags in een (andere) outlet-mall.

Old San Juan hebben we ook een aantal keren met een bezoekje vereerd. Zeker de moeite waard. Mooie oude binnenstad met Spaans aandoende gebouwen en een groot fort. Er was toevallig ook een fototentoonstelling van Yann Arthus Bertrand. Dat is een Franse fotograaf die prijzen heeft gewonnen met fotografie vanuit de lucht.

Ook hebben we een avond het Hardrock café bezocht en daar gegeten onder het genot van de klanken van een goed stukje hardrock. Yes! Toch wel lekker na al die salsa’s.
Maar over eten gesproken…
Met afgrijzen heb ik (Mo) meerdere keren de menukaarten bestudeerd, om tot de conclusie te komen dat ze er vreselijke eetgewoontes op na houden. Heel Amerikaans. Want, wie bedenkt nu een broodje (plastic fantastic) kaas, met ham, mayo, en… chips!!?? Of nog erger: met chips, giga cola en chocolade cookies (aangeprezen als: Your favourit combo…). Hamburgers, zo groot, dat het lijkt of er een hele koe op de grill heeft gelegen. Maar vergeet dan ook niet de onvermijdelijke cheese.
Inmiddels was ik zo wijs om bij het bestellen van bijvoorbeeld koffie of cola om een small te vragen en dan krijg je nog een sloot te drinken. Wel lekkere koffie trouwens bij de Starbucks. Gelukkig hebben we ook nog een paar goeie Italiaanse restaurantjes ontdekt, waar John o.a. een lekkere ossobucco op de kaart vond.

Weer terug op Sint Maarten werden we gebeld om mee te gaan naar een concert van…de Gipsy Kings. Het was er niet erg druk, maar de Kings wisten er met hun Bamboleo al snel de stemming in te brengen. Er waren zelfs enkele groupies die op het podium gingen dansen en een wat oudere jongere zag zijn kans schoon om vanachter tegen de dansende blondine te “schuren”, waarna beiden met zachte hand werden afgevoerd. Al met al een gezellige boel, die Spaanse gitaarmuziek!

Tot de volgende maar weer. Olé!